اسم یا نام کلمه‌ای است که توسط آن انسان، حیوان یا اشیاء را می‌نامند. اسم جنس دستوری مذکر یا مؤنث ندارد و برای جنسیت زیستی از واژه‌ها مانند خروس - مرغ، شیر ماده- شیر نر استفاده می‌شود. اسم با دو صیغه مفرد یا جمع نوشته می‌شود. اسم‌های مفرد علامت خاصی ندارند و اسم‌های جمع با پسوند «ها» یا «ان» نشان داده می‌شوند
نوع اسمتعریفمثال
اسم عاماسمی است که بین افراد همجنس مشترک است و بر هر یک از آنها اشاره می‌کند.زن، مرد، اسب، درخت
اسم خاصاسمی است که بر فردی مخصوص و معین اشاره می‌کند.مهرداد، شیراز، دماوند، رخش
اسم ذاتاسمی است که وجودش به چیز دیگری وابسته نباشد.خانه، دیوار، باغ، بلبل
اسم معنیاسمی است که وجودش به چیز دیگری وابسته است.سفیدی، راستی، هوش، کوشش
اسم جمعاسم عامی است که در ظاهر مفرد و در معنی جمع است.دسته، طایفه، خانواده، لشکر
اسم معرفهاسمی است که برای مخاطب معلوم است.مثلاً اگر کسی به مخاطب خود بگوید: کتاب‌ها را روی میز گذاشتم.
اسم نکرهاسمی است که برای مخاطب معلوم و معین نیست و با یایی که به آخر اسم افزوده می‌شود قابل تشخیص است.مردی را دیدم.
مفردمفرد اسمی است که بر یک شخص یا یک چیز دلالت می‌کند.مرد، خانه، گربه
جمعجمع اسمی است که بر دو یا بیشتر دلالت می‌کند.پسران، کتاب‌ها، خوبی‌ها، منازل
سادهاسمی که یک تکواژ دارد و نمی‌توان آن را به به اجزای مختلف تقسیم کرد.دست، پا، سیب
مرکباسمی که از دو کلمه یا بیشتر ترکیب شده باشد.کارخانه = کار + خانه
جامداسمی که از یک تکواژ ساخته شده باشد.دیوار، درخت، سیب
مشتقاسمی که با بن ماضی یا مضارع فعل فارسی ساخته می‌شود.بینش = بین (بن مضارع دیدن) + -ِش
مشتق مرکباسمی که از یک یا چند کلمه مرکب و یک یا چند وند اشتقاقی تشکیل شده است.دانش آموز = دان + -ِش + آموز
